Εκεί που χαζευα στο ίντερνετ,βλέπω μια φωτογραφία,μια γυναίκα που κρατούσε στην αγκαλιά της ένα μωρό με ένα μόνο άκρο: ένα χέρι.
Το δεύτερο έλειπε,τα πόδια έλειπαν,ήταν ένα πανέμορφο μωρό,με ένα μόνο χέρι.
Το άρθρο έγραφε ότι η μητέρα γνώριζε από την αρχή την αναπηρία του εμβρύου,όμως επέλεξε να το κρατήσει και να το φέρει στον κόσμο.
Έτσι απλά,για να ικανοποιήσει τη δική της ανάγκη να τεκνοποιήσει,χωρίς να σκεφτεί ούτε στιγμή ότι εσκεμμένα δημιουργεί έναν άνθρωπο και μια ηθική υποχρέωση στην οποία δεν μπορεί εκ των πραγμάτων να ανταποκριθεί ως το τέλος.
Όση φροντίδα και να του δώσει,κάποτε θα μείνει μόνο του στον κόσμο.
Κατανοώ ότι κανείς δεν εγγυάται ότι η εκ γενετής αρτιμελεια θα παραμείνει ισόβια,όμως αδυνατω να συγκρίνω τα ατυχήματα με την συνειδητή επιλογή.
Για μένα η πράξη αυτής της γυναίκας δεν ήταν αγάπη,θα το ονομαζα πείσμα και εγωισμό.
Ποια είναι η γνώμη σας ?
Το δεύτερο έλειπε,τα πόδια έλειπαν,ήταν ένα πανέμορφο μωρό,με ένα μόνο χέρι.
Το άρθρο έγραφε ότι η μητέρα γνώριζε από την αρχή την αναπηρία του εμβρύου,όμως επέλεξε να το κρατήσει και να το φέρει στον κόσμο.
Έτσι απλά,για να ικανοποιήσει τη δική της ανάγκη να τεκνοποιήσει,χωρίς να σκεφτεί ούτε στιγμή ότι εσκεμμένα δημιουργεί έναν άνθρωπο και μια ηθική υποχρέωση στην οποία δεν μπορεί εκ των πραγμάτων να ανταποκριθεί ως το τέλος.
Όση φροντίδα και να του δώσει,κάποτε θα μείνει μόνο του στον κόσμο.
Κατανοώ ότι κανείς δεν εγγυάται ότι η εκ γενετής αρτιμελεια θα παραμείνει ισόβια,όμως αδυνατω να συγκρίνω τα ατυχήματα με την συνειδητή επιλογή.
Για μένα η πράξη αυτής της γυναίκας δεν ήταν αγάπη,θα το ονομαζα πείσμα και εγωισμό.
Ποια είναι η γνώμη σας ?